محمود دولت آبادی در شروع سخنرانی خود از برگزار کنندگان مراسم سپاسگزاری کرد و گفت: «به اعتبار همین لطف ها و دوستی ها زنده بودهام.» ایشان در ادامه صحبت هایشان یادی از دوستان از دست رفته خود کردند و دقایقی از آخرین دیدارهایشان با سپانلو، احمد محمود، هوشنگ گلشیری و احمد شاملو گفتند. دیدارهایی که در آخرین دقایق زندگی آنها واقع شده بود. در پایان، محمود دولت آبادی کلامشان را به شعری از رضا براهنی مزین کرد و به خوانش شعری از ایشان پرداخت.